Hollywood

Voordat ik vertel over Hollywood (aaghh) eerst nog even zeggen dat het echt superleuk is om steeds jullie reacties te lezen. Het is zo'n vertrouwd gevoel en het motiveert enorm. Ik doe mijn best met de foto's maar wat een rot klus is dat zeg. Ik heb nu weer wat nieuwe erbij gezet. o.a. van het huis in Santa Barbara. Zijn ze te zien? Leuk Ineke dat je steeds leest en reageert. De prijzen zijn hier net even wat duurder dan in Nederland dus we zitten regelmatig (niet met een flesje water en een stokbroodje) maar met een refill cola en een hamburger in een fastfood restaurant.
Los Angeles (Hollywood) binnenrijden was niet grappig. De 5 baanswegen gaan nog wel maar eenmaal in Hollywood was het puzzelen hoe het afslaan gaat en het voorsorteren.het leverde me minstens 1 middelvinger op en Davey was daar erg van overstuur. Even later vonden we ons motel en konden we bijkomen van de rit. Simone had ons verteld dat we lopend naar Hollywoodboulevard konden, de Walk of fame en om 18.00u gingen we vol goede moed op pad. Maar na een kwartier lopen zag ik het niet zitten om in deze buurt later ook weer in het donker terug te lopen. Dus toch maar weer dat hele end terug en de auto gehaald. Rijdend op de GPS gingen we nu een hele andere kant op. Maar we kwamen ook vast te zitten in een mensenmassa met bussen en afzettingen van een of ander festijn dat Hollywood Bowl heette. Ik werd door verkeersregelaars ergens naar toe geleid waar ik helemaal niet wilde zijn... Het was inmiddels al 19.00u geweest en ik zat er doorheen. Met een tril lipje gezegd 'I want to get out of here" en toen zette ze een hek voor me open en kon ik weer weg. Uiteindelijk kwam ik in tranen aan op de Hollywoodboulevard. Wat een gekte! Maar we vonden een (gratis) parkeerplaats. Davey was door het dolle heen dat ie eindelijk in Hollywood was, hij keek zijn ogen uit en maakte overal foto's van. Ik liep misselijk van weerzin tussen die meute, wat een hysterie. Gatver!
Uiteindelijk begon ik ook nog te twijfelen over die parkeerplaats langs de kant van de weg. Dat kon toch niet waar zijn dat een kilometer daarvoor nog prijzen van 20 dollar werden aangegeven voor parkeren en dat wij zomaar gratis een plekje hadden gevonden?! Ik werd steeds misselijker van ongerustheid. Wat nou als ie weggesleept was...wat moet je dan in godsnaam doen? En morgen die dure kaarten voor Universal Studios die je niet op een andere dag kan gebruiken....Davey was nog lang niet uitgekeken maar we hadden ook al een half uur in een rij bij MacDonalds gestaan om wat te eten en ik kon wel spugen. Weg weg weg hier en terug naar de auto.. En ja hoor daar stond onze witte karretje trouw op ons te wachten. Niks aan de hand. Een half uur later waren we terug in het motel. Inmiddels wel 22.00u dus het was mooi geweest!